Introwertyk w związku. Introwertyk nie dla każdego jest łatwym partnerem, ale potrafi wejść w bliską relację, a związek z nim ma wiele zalet. Przede wszystkim możesz mieć pewność, że jeśli zmniejszył dystans, oznacza to, że jesteś dla niego kimś wyjątkowym i ważnym i że traktuje cię poważnie. Fot. Pexels.com Jednym słowem warto żyć dla miłości, ale trzeba umieć z nią żyć… Gorzej, jeśli nie spotkasz tej miłości, będziesz cierpiał, umrzesz z myślą, że żyłeś sam, nie doświadczyłeś w życiu tego najważniejszego- miłości. Miłość jest jak jedzenie, potrzebne do życia. Bez niej człowiek usycha jak roślinka bez wody. Jak być w związku z introwertykiem? Chcąc stworzyć relację z osobą o charakterze introwertyka trzeba zdawać sobie sprawę z jego potrzeb, a także uzbroić się w cierpliwość. Początkowo taka osoba może zdawać się zamknięta w sobie i niedostępna, ale z biegiem czasu i pogłębiania relacji, będzie się to zmieniać. Jeżeli Długotrwały brak współżycia przyczynia się zatem do pogorszenia samopoczucia, osłabienia kondycji psychicznej, a także mniejszego zadowolenia ze związku. Jest to zupełnie naturalne zjawisko, ponieważ seks powoduje wydzielanie hormonów szczęścia, a regularne współżycie przekłada się na wzrost satysfakcji ze związku. Człowiek nie może żyć bez miłości. Rozwiń myśl Jana Pawła II odwołując się do znanych ci utworów literackich i własnych przemyśleń. „Choćbym mówił językami ludzkimi i anielskimi, a miłości bym nie miał, byłbym miedzią dźwięczącą lub cymbałem brzmiącym. Katarzyna Miller twierdzi, że kryzys w związku to tylko kwestia czasu. I nic tu nie pomoże. Trzeba mu stawić czoła i go rozwiązać. Trzeba to zrobić wspólnie. Jak to zrobić radzi terapeutka, psycholog, a na co dzień niezwykle pogodna osoba. Zachęcamy do przeczytania rozmowy, która może pomóc zrozumiec skąd wziął sie kryzys w autorstwa Kasia Hirt. Ankieta eDarling, w której wzięło udział ponad 300 respondentów z Polski pokazuje, że spora liczba Polaków doświadczyła życia w związku bez miłości. W naszym artykule znajdziecie odpowiedź na pytanie, jakie są powody, dla których ludzie trwają w tego typu relacjach oraz czy można w nich na nowo rozpalić 5 grudnia 2018. Związek nie może być więzieniem – żeby żyć w zgodzie i szczęściu z drugą osobą, człowiek musi być wolny. Co oznacza wolność? Wychodzimy z założenia, że dobry związek gwarantuje szczerość, sprawiedliwy podział domowych obowiązków, miłość, ale bez wolności nie będziemy szczęśliwi. W pierwszej strofie pojawia się opis tytułowej miłości ziemi ojczystej. Osoba mówiąca mówi o tak wzniosłych kwestiach w prosty sposób, unika moralizowania i patosu. Przyznaje, że bez miłości ojczystego kraju można żyć, ale taka egzystencja jest jednak jałowa i nie ma żadnego celu. Cierpiała Pani kiedyś z miłości? Nigdy. Ja nie jestem taka kochliwa. A w związku? No wtedy, jak Karolak chlał, to oczywiście, że tak. Ale żeby z innego powodu – nigdy. Dla mnie w ogóle miłość to jest takie pojęcie-mgławica. Co to znaczy miłość? Ludzie często mówią, że bez miłości nie można żyć. 6Wa4VfR. Pragnienie posiadania rodziny, ustabilizowanego życia, bycia kochaną oraz w niektórych przypadkach kierowanie się presją opinii społecznej sprawia, że kobiety decydują się na związek bez miłości. Czy takie rozwiązanie może przynieść upragnione szczęście?W dawnych czasach małżeństwa były aranżowane przez rodziców chłopaka i dziewczyny, sami zainteresowani zazwyczaj nie mieli w tej kwestii nic do powiedzenia. Współcześnie w Polsce mamy ten komfort, że kobieta sama postanawia, kto będzie jej wybrankiem. Pomimo tego, wiele z nich decyduje się na partnerstwo, które nie opiera się na uczuciu miłości. Dla niektórych ważniejsza jest stabilizacja i bezpieczeństwo. Dostatnie życie, brak trosk o kwestie finansowe oraz zero wyrzeczeń czasami oddziałują bardziej niż motyle w brzuchu. Zwolenniczki relacji opierających się na przyjaźni argumentują swoją decyzję tym, że zakochanie i fascynacja przemijają. Po latach związku pozostaje jedynie frustracja, wzajemne pretensje. Często towarzyszy temu również niepewność finansowa. Czy warto tak ryzykować? Ich zdaniem nie. Ładna biżuteria, cotygodniowe wypady na zakupy, wizyty w salonach piękności i zagraniczne wyjazdy są im w stanie zrekompensować brak życia przychodzi i odchodzi, a lata lecą. Spokojny dom, śmiech dzieci, rola pani domu to dla niektórych kobiet priorytet. Kończą studia, zaczynają pracować i patrzą jak ich szczęśliwe koleżanki zaręczają się, wybierają białe suknie, a potem rodzą gromadkę pociech. One jednak nadal pozostają samotne. Kiedy spotykają się w gronie swoich przyjaciółek słyszą tylko: „To jak tam, poznałaś kogoś?” albo wyłapują ukradkowe, dwuznaczne uśmiechy i jednoznaczne spojrzenia. Czują się gorsze, niepotrzebne. Co prawda bycie singlem jest modne, ale głęboko w świadomości ludzi pozostaje zakorzenione przeświadczenie, że samotna kobieta po 30. to niespełniona i pechowa osoba (której być może nikt nie chce albo coś z nią nie tak…). Bycie żoną i matką jest, zdaniem wielu, jedyną słuszną i gwarantującą szczęśliwe życie rolą. Dlatego niektóre panie zrezygnowane wchodzą w związki z mężczyznami, których nie kochają. Widząc na ulicach szczęśliwe, zakochane pary, tłumaczą sobie, że przecież ich mężem jest dobry człowiek, mają cudowne dziecko, niczego im nie brakuje. Nawał obowiązków powoduje, że na co dzień rzadko myślą o swoim życiu, trudne momenty pojawiają się przeważnie porą nocną, kiedy dochodzi do miłosnych zbliżeń. Wiele kobiet, będących w takiej sytuacji, poznaje potem kogoś po latach i wchodzi w niezobowiązujące relacje. To z kolei rodzi wyrzuty sumienia, że ranimy innego człowieka, który nas kocha, a także frustrację, że tej ukochanej osobie możemy poświęcić tak mało czasu. Posiadanie dzieci dodatkowo komplikuje się, że ideałem mężczyzny jest niegrzeczny facet z dobrymi manierami. Czy to prawda? Chyba coś w tym jest. Zakochujemy się przeważnie w przystojnych, bezczelnych i wygadanych chłopakach. Na tych zwyczajnych, miłych i zachowawczych zwracamy uwagę znacznie rzadziej. Niestety ten wymarzony typ ma zazwyczaj duże powodzenie i często wykorzystuje to, raniąc zakochane w nim kobiety. Niejednokrotnie taki cios powoduje, że boimy się ponownie zakochać albo należymy do tego gatunku osób (jeżeli możemy o takim mówić), które kochają tylko raz w życiu. Owa obawa przed kolejnym zranieniem bądź przekonanie o tym, że już nigdy nie poczujemy czegoś podobnego, popychają kobiety w ramiona tych dobrych i spokojnych mężczyzn, którzy otaczają je czułą opieką. Choć w tych związkach zazwyczaj im czegoś brakuje, znajdują pewną formę szczęścia. Wiele z nich mówi też, że uczucie przychodzi z czasem. Co prawda nie opiera się na silnej chemii, jednak ma silniejsze podstawy. Składają się na nie zaufanie i przyjaźń. Co tu ukrywać, większość z nas to jednak niepoprawne romantyczki, które już od dzieciństwa snują marzenia o księciu na białym koniu. Kobiety, które na pierwszym miejscu stawiają miłość i nie wyobrażają sobie związku bez tego uczucia, nazywają pozbawione go relacje układem. Trudno odmówić im racji. Poświęcamy swoją uwagę i oddajemy ciało w zamian za pieniądze, ustabilizowane życie, spokojny dom, rodzinę oraz inne rzeczy, które wydają nam się ważniejsze niż trwające kilka lat uniesienia. Przeciwniczki realistycznego myślenia twierdzą, że choć chwile gwałtownych miłosnych wzlotów faktycznie mijają, związek wchodzi potem w głębszą fazę. Natomiast to, czy przetrwa, zależy od obojga warto zatem decydować się na związek bez miłości? Przede wszystkim powinnyśmy zastanowić się, co w życiu jest dla nas najważniejsze. Czy będziemy umiały spędzić całe życie z człowiekiem, którego nie kochamy? Co będzie, jeśli po latach poznamy innego mężczyznę i obdarzymy go uczuciem, a będziemy już posiadały nie tylko męża, ale i dzieci? Na te pytania każda samotna kobieta musi odpowiedzieć sobie do odwiedzenia naszego sklepu. Pod tym adresem znajdziecie sukienki idealne na romantyczną kolację we dwoje. Mam kogoś, kto o mnie dba. Kto akceptuje mnie taką, jaką jestem. Kto przytula, gdy pozwolę, i grzecznie siedzi w kącie, gdy chcę być sama. Kto mi posprząta, gdy nie mam siły i nakarmi, gdy jestem głodna. Kogoś, kto mnie kocha. A ja do niego nic nie czuję. Ale gdy jest przy mnie, jestem szczęśliwa... Zasady związków śmieciowych są proste – możemy uprawiać seks, wspólnie mieszkać w wynajętym lokalu, razem gotować i przygarnąć psa ze schroniska. Ale uczucia lepiej trzymać w ryzach. Bo kto się zakocha – wypada z gry. I z łóżka. O stały etat w życiu prywatnym jest niemal tak samo trudno, jak o umowę na czas nieokreślony podpisaną z pracodawcą. Coraz częściej i chętniej tworzymy związki o dzieło lub na zlecenie. Co o związkach dyktowanych analizą zysków i strat, zamiast porywami serca, myśli artystka i pisarka Hanna Bakuła oraz felietonistka i dziennikarka Paulina Młynarska? Hanna Bakuła, choć sama była mężatką cztery razy, dziwi się, dlaczego młodzi ludzie tak szybko decydują się na ślub. – Gdyby w Polsce było prawo pozwalające żyć w konkubinacie, ludzie nie musieliby od razu brać ślubu, a małżeństwa byłyby zawierane z miłości i wewnętrznej potrzeby, a nie dyktowane potrzebami ekonomicznymi lub społecznymi. Z konkubinatu zawsze można zrezygnować, z małżeństwa już nie tak szybko, zwłaszcza gdy trzeba podzielić majątek i kredyt – mówi. I popiera tych, którzy w celach ekonomicznych bądź towarzyskich zamieszkują razem, choć łączy ich jedynie przyjaźń. – To na zachodzie rzecz powszechna. Tam nikt nie kupuje mieszkań na kredyt, jak u nas, ale wynajmuje się je, żeby mieć swobodę dalszych decyzji. Sama mieszkałam dziewięć lat z przyjacielem w Nowym Jorku na Manhattanie. Nie, nie byłam studentką, miałam ponad 30 lat, gdy zamieszkaliśmy razem. Było taniej i raźniej, ale mieliśmy umowę – nie uprawiamy ze sobą seksu. Oboje chodziliśmy na randki i mieliśmy partnerów, rozglądaliśmy się za miłością. Wyprowadziłam się, bo wyszłam za mąż, bez żalów, wyrzutów. Do dziś się przyjaźnimy – opowiada. Jej zdaniem taki układ jest zdrowy i wygodny, ale tylko wtedy, gdy nie ma wspólnych kredytów ani dzieci. Inaczej traci sens. Jeśli chodzi o pełen, trwały i stabilny związek, artystka uważa: – Na zimno można uprawiać seks. Ale wspólne życie na zimno traci na jakości. Paulina Młynarska co roku co najmniej sześć miesięcy spędza w Azji, gdzie prowadzi warsztaty jogi dla kobiet. – Wśród moich przyjaciół z Indii czy Sri Lanki niemal wszystkie małżeństwa są aranżowane przez rodzinę. Choć mnie, Europejce, trudno to zaakceptować, absurdem jest wyrywanie tego aspektu z kulturowego kontekstu i przyrównywanie do naszych tradycji – tłumaczy. Z jej obserwacji wynika, że takie małżeństwa są szczęśliwe, trwałe, a małżonkowie są dumni ze swojej relacji. Jednak zastrzega, że jej przyjaciele to ludzie obyci, związani z jogą i turystyką, a więc wnioski z obserwacji pewnie nie są miarodajne. Dla nich „love marriage” jest taką samą abstrakcją jak dla nas „arranged marriage”. – Francuzi mają powiedzenie: kto się pobiera szybko, ten pobiera się źle. Tymczasem wszyscy uczestniczymy w zbiorowej hipnozie nakazującej pędzić za wielką miłością. W pierwszej fazie zakochania koktajl hormonalny działa prawie tak silnie jak narkotyki, podejmowanie racjonalnych decyzji w takim stanie jest niemal nierealne. Sama nieraz podejmowałam decyzje niesiona namiętnością, a potem tego żałowałam. A więc lekki przechył w stronę zdrowego rozsądku może podziałać na korzyść przyszłości relacji. Przykro mi, że kobiety, które myślą racjonalnie, dbają o własny interes, są wciąż postrzegane jako wyrachowane i interesowne – mówi, jednak nie ma pewności, czy chłodna kalkulacja wystarczy. – Z drugiej strony nie wyzbywajmy się fazy fascynacji i motyli w brzuchu, bo przecież wtedy rodzi się intymność i właśnie ten czas po latach wspomina się najczulej – radzi. Więcej możesz przeczytać w 38/2018 wydaniutygodnika wydania tygodnika Wprost dostępne są w specjalnej ofercie WPROST PREMIUM oraz we wszystkich e-kioskach i w aplikacjach mobilnych App Store i Google Play. © ℗ Materiał chroniony prawem autorskim. Wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Wprost. Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.